13. "I love her, I feel it."

"Jak ja nienawidzę odprawy! Dłużej się nie da?" - nachmurzona Elektra stała w kolejce do odprawy na lotnisku. Ciągnęła za sobą coraz bardziej do przodu czerwoną, utwardzaną walizkę na kółkach, która ważyła jak na jej osobiste wyczucie co najmniej pół tony. Do taśm, blokujących wyjście ze strefy pozostało nie więcej jak kilka metrów, więc ostatni raz spojrzała za siebie. W tym momencie rozdzwonił się jej telefon. Zaczęła gorączkowo przeszukiwać kieszenie, wiedząc, że to ten służbowy. Wyciągnęła aparat z kieszeni białej, sportowej bluzy, którą miała na sobie.

 - Gdzie jesteś?
 - Niedaleko stanowisk odprawy, w głównej części terminalu. A wy?
 - Boże... Zamorduję go w końcu. - usłyszała pomruk niezadowolenia.
 - Kogo?
 - Adama. Nie wytłumaczył ci, że mamy osobną odprawę i lot ze względu na sprzęt? Nie lecimy samolotem rejsowym... Przy której bramce jesteś?
 - Jednej z głównych, widzę stąd piętnastą.
 - Idę po ciebie. Spróbuj wydostać się z tłumu, ok? - Azjata westchnął.

Natychmiast po tym, jak tylko schowała z powrotem smartfona, odwróciła się i przepraszając wszystkich, zaczęła cofać się do głównego ciągu komunikacyjnego. Gdy weszła na ruchomy chodnik, po niecałych dwóch minutach zobaczyła Mike'a, stojącego po przeciwnej stronie. Mężczyzna zgrabnie przeskoczył i wylądował dwa kroki obok niej. Podszedł i przywitał się z nią w dość czuły sposób. Powoli stawało się to codziennością: przynajmniej raz dziennie ktoś ją przytulał. "Czy ja wyglądam na osobę, której brakuje okazywania uczuć? Skoro tak... Nie będę marudziła."
 - Pokażę ci coś, ok? - ściągnął jej z pleców torbę z różnymi drobiazgami, po czym sprytnie przymocował ją do walizki. - Będzie ci lżej.
 - Dziękuję. Nie wpadłabym na to. 
 - Za dużo razy latałem, żeby męczyć się z bagażem. Jedna skuteczna metoda i problem sam się rozwiązał. - szeroko się uśmiechnął.

Powoli liczba osób dookoła nich zmniejszała się, aż pozostali sami. Przeszli przez szklane, automatyczne drzwi. W tej części hali znajdował się osobny terminal, przeznaczony dla lotów prywatnych.
 - Lecimy pierwszą klasą?
 - Lepiej. Mamy samolot na własny użytek. - zachowanie Mike'a i reszty chłopaków nie budziło niepokoju. - To o wiele wygodniejsze. Zobaczysz sama. Chester... - wskazał ręką w stronę mężczyzny w okularach - ...jest strasznym susłem, pada praktycznie od razu, gdy maszyna odrywa się od ziemi. 
Elektra w odpowiedzi uśmiechnęła się, patrząc w jego stronę. Lubiła wygodę, ale jeśli już latała, to zwykle w klasie biznes, gdyż mogła sobie na to pozwolić.
Wszystkie procedury minęły bardzo szybko, nie zajęło to nawet kwadransa. Bagaże zostały odebrane, przeszły kontrolę bezpieczeństwa, a po ich samych przyjechał mały busik, który odwiózł grupę do samolotu. Były do niego załadowywane ostatnie skrzynie ze sprzętem, który nie mógł jechać transportem samochodowym, gdyż był zbyt delikatny; była to w szczególności cała elektronika Joe'ego.
 - Na miejscu czeka na nas reszta ekipy.
 - Ile to osób?
 - Będzie ze trzydzieści. - odparł takim tonem, jakby było to coś absolutnie zwyczajnego. - Nasi technicy, obstawa, kierownictwo Underground, reżyserzy dźwięku...
"Boże, ile ludzi. A w Stagelight jest tylko nasza ósemka, chyba, że o czymś nie wiem." 

Niedługo po tym, gdy usiedli, samolot wystartował. Elektra spodziewała się zwyczajnego komunikatu, jednak spotkała ją kolejna niespodzianka. Pilot obsługujący maszynę był bliskim przyjacielem chłopaków, tak więc powitał ich jeszcze przed oderwaniem się od ziemi w bardzo osobisty sposób.  
Kilka minut później zorientowała się, że Mike nie żartował. Dwa fotele za nią i Japończykiem zobaczyła śpiącego Chestera; w bluzie z kapturem, nałożonym na głowę i prostokątnych okularach wyglądał słodko, mamrocząc coś przez sen.
 - A nie mówiłem? Śpioch padł, jak zwykle. 
 - To pewnie różnica ciśnień tak działa, przyznam, że mi się też zamykają oczy.
 - Mamy kilka godzin, jeśli chcesz, prześpij się.
Ciemnowłosa wyregulowała fotel, po czym ściągnęła buty i ułożyła się wygodniej, zamykając oczy. Było tak cicho, że szybko oddała się Morfeuszowi we władanie.


Uśmiech Mike'a mówił wszystko. Widać było, że bardzo zależało mu na dziewczynie; czuł do niej coś więcej, niż czysto przyjacielskie emocje.
 - I co ja mam teraz zrobić? - zaczął delikatnie rozczesywać palcami długie, miękkie pasma włosów Elektry, każde z osobna, tak, aby żadnego nie uszkodzić.
 - Nad czym się tak zastanawiasz? Wszyscy widzimy, jak na nią patrzysz. - Brad był bardzo dosłowny.
 - Znacie mnie za dobrze. - spojrzał na gitarzystę, ale z jego wyrazu twarzy nie dało się odczytać zbyt wiele poza zadowoleniem.
 - Powiedz jej. - Japończyk poczuł głowę, opierającą się o jego ramię. Elektrze śniło się coś miłego, gdyż miała usta rozchylone w lekkim uśmiechu. Nie przerywał głaskania, na niego też działało to uspokajająco. - Widzisz? Nawet przez sen zbliża się do ciebie.
 - Ale... Co ja jej mogę dać? - popatrzył na śpiącą, uśmiechając się.
 - Wszystko. - kudłaty skwitował rozmyślania Shinody jednym słowem.

"Zbliżamy się do Meksyku. Proszę o zapięcie pasów i przywrócenie foteli do pozycji wyjściowej. Dziękuję za wspólną podróż, życząc kolejnych, równie udanych."

Komunikat pobrzmiewający z głośników obudził błękitnooką. Gdy zorientowała się, że spała na ramieniu ciemnowłosego, poczuła się bardzo dziwnie, nie umiejąc tego opisać. Mężczyzna wcześniej przytulił ją i z zamkniętymi oczami słuchał muzyki z iPoda, wsuniętego w kieszeń koszuli w kratę. Delikatnie spróbowała wydostać się z jego objęć.
Japończyk nie spał, przymknięte powieki pomagały mu jedynie skupić się na własnych rozmyślaniach. Czując ruchy ciemnowłosej opuścił ręce, po czym zerknął na Elektrę, patrzącą mu prosto w oczy.
 - Wygodnie się spało? - uśmiechnął się do niej.
 - Przepraszam... Przez sen nie panuję nad własnymi ruchami, zawsze się wiercę. - szybko wróciła na swój fotel, czerwieniąc się.
 - Nie przejmuj się, kompletnie mi to nie przeszkadzało. - machnął ręką.
 - To dobrze. - westchnęła.
 - Nie martw się. Serio. - objął ją ramieniem.

-------------------------------------------------------
Czuję, że coś z tego wyniknie, tylko co? To już pozostawiam Wam do przemyślenia.

Komentujcie.
Jakie są Wasze pomysły?